یادداشتی جالب از روزنامه ی امین تبریز

کج اندیشی حکومتی ها در انتخاب نام ها



آذربایجان اویرنجی حرکاتی – تبریز - در بخش خصوصی و بر تابلوها ، نامهایی عجیب از قبیل آرایشگاه نوبل ، خیاطی انیشتین ، قهوه خانه ی حافظ شیرازی ، مصالح فروشی ساختمانی استاد شهریار و مواردی از این قبیل را می بینیم و غرق در شگفتی و سوگمندی می شویم که چگونه برخی افراد به خود اجازه می دهند شان و ارزش بزرگان عرصه های فرهنگ ، هنر و دانش را این گونه پایین بیاورند ؟!

در بخش حکومتی نیز ، گوی مسجد را به صورت مسجد کبود مشاهده می کنیم و تعجب می کنیم از این که چرا افرادی مسئول نامگذاری ها می شوند که نمی دانند در این مورد گوی به معنای عظیم و بزرگ است و در ترکی باستان ، اصطلاح گوی تانری آمده که به معنی خداوند بزرگ و اکبر است و اصولا ربطی به رنگ کبود ندارد .

در این بخش همچنین مشاهده می کنیم که سئیوان به سگبان !! ، ساری قایا یا ساری قیه به سارقیه !! ، گوجووار یا کوجووار ابتدا به کجاباد و بعد به کجوار !! ترجمه شده اند که توهینی مستقیم و بسیار زشت به ساکنان این محله ها می باشد . همچنین نامگذاریهایی از قبیل زعفرانیه ، میرداماد ، مرزداران ، ونک ، منظریه و امثال اینها را مشاهده می کنیم که تقلید صد در صد از نامهای خیابانهای محله های تهران هستند ، بدون اینکه توجه شود که این نامها در تهران اغلب قدیمی هستند و بنا به دلایل و مناسبتهای خاصی انتخاب شده اند که در تبریز موردی ندارند .

اصولا در همه جای جهان ، به خصوص در جوامعی که فرهنگ غنی و پیشرفته ای دارند رسم بر این است که اسم های خاص را ترجمه یا تعویض نمی کنند و یونسکو نیز به این امر تاکید فراوان دارد . اما در شهر و استان ما ، شاهدیم که محله و بازارچه ی ده وه چی به شتربان ! ، روستای موتال لیق به متعلق !!! و .... ترجمه و تحریف می شوند . از ته دل باور داریم دلیل اصلی این وقایع این است که در گذشته و حال ، افرادی برای نامگذاری انتخاب و مامور شده اند که بهره ی زیادی از دانش ، آگاهی و معلومات کافی در موارد مختلف را نداشته اند و نظارت درستی نیز بر عملکرد آنان وجود نداشته است .